አብዛኛዎቻችን በልዩ ልዩ መሥሪያ ቤቶች ተቀጥረን የምንሠራ የሕግ ባለሙያዎች በተቀጠርንበት መሥሪያ ቤት ልክ የሕግ ሙያችንን እንወስነዋለን፡፡ የሕግ ባለሙያዎች ስል ዓቃቤ ሕጎች፣ ነገረ ፈጆች፣ ዳኞች፣ የሕግ አማካሪዎች እና መስል የሕግ ሙያን የሚሠሩ ባለሙያዎችን ማለቴ ነው፡፡ በተቀጠርንበት የሥራ ዘርፍ ልምድና ዕውቀት ማሳደግና ማዳበር ይበል የሚያሰኝ ተግባር ቢሆንም በሌሎች የሕግ ዘርፎች መጠነኛ እውቀት እንዲኖረን ማንበብ ሁለገብ ዕውቀት እንዲኖረንና ምሉዕ እንድንሆን የሚያደርገን ይመስለኛል፡፡ ለምሳሌ አንድ ዓቃቤ ሕግ ስለወንጀል እና ስለወንጀለኛ ሕግ ሥነ ሥርዓት ብቻ ቢያውቅ ራሱን ሙሉ የሕግ ባለሙያ ብሎ ለመጥራት የሚያስቸግረው ይመስለኛል፡፡ በተመሳሳይ ይህ ውስንነት በጠበቆች ላይም ሲስተዋል ይታያል፡፡

ብዙውን ጊዜ በፍትሐብሔር ጉዳዮች ላይ ክስ ያቀረበ ከሳሽ እና መልስ የሚሰጥ ተከሳሽ በክሳቸውና በመልሳቸው እንዲሁም በክርክራቸው ላይ ወጪና ኪሳራ የማቅረብ መብት ይጠበቅልኝ፣ ፍርድ ቤቱ ወጪና ኪሳራ በቁርጥ እንዲከፈለኝ ይዘዝልኝ ሲሉ፤ ፍርድ ቤቶች በበኩላቸው እንደጉዳዩ ዓይነትና ሁኔታ ወጪና ኪሳራ ግራ ቀኙ የየራሳቸውን ይቻሉ ወይም በክርክሩ የተረታው ወገን ለረታው ወገን እንዲከፍል በሚል ትዕዛዝ ሲሰጡ መመልከቱ የተለመደ ነው፡፡ ለመሆኑ ወጪና ኪሳራ ምንድን ነው? የወጪና ኪሳራ ዓላማውስ ምንድን ነው? ወጪና ኪሳራ ሊታሰብ የሚገባው በምን ዓይነት ሁኔታ ነው? ሕጉ ከወጪና ኪሳራ አንፃር ለፍርድ ቤቶች የሰጠው ሥልጣን ምንድን ነው? ወጪና ኪሳራን አስመልክቶ በተግባር ያለው አሠራር ምን ይመስላል? የሚሉና ሌሎች ነጥቦችን በጥቂቱ እንዳስሳለን፡፡